Grzegorz Wróblewski
2018
Wróblewski jest dzieckiem dokładnie tej samej formacji, która wydała Brylewskiego czy animującego od lat stołeczną scenę poetycką Tomasza Świtalskiego, niegdyś saksofonistę Kryzysu i Brygady Kryzys. Tak jak oni jest fighterem, tak jak oni – człowiekiem charakternym, tak jak oni widział więcej, niż prawdopodobniej zobaczymy ty czy ja. […] Nieustanna aktywność Wróblewskiego wpędza w kompleksy i zasępia – pozdrawiam moje pokolenie – ale i przekonuje do nieustannej aktywności. W rozpoczętym ostatnio „procesie rozliczeniowym” autorów roczników 50. i 60. – procesie jak pożar torfowiska: cichym, otwartym na wielu frontach, powolnym i nieubłaganym – zabrakło mi głosu, który przypomniałby, że z biologiczną i artystyczną smugą cienia można się mierzyć na sposób bohatera tego tekstu.
Rafał Wawrzyńczyk
książka niedostępna
